اینکه می‌گویند”معماری اسلامی” روی غرض خاصی بوجود آمده است. هیچگاه شنیده نشده بگویند معماری مسیحی یا معماری یهودی یا معماری بودائی. سهم اصلی معماری ممالک مسلمان از معماری ایرانی ناشی می‌شده و برای کمرنگ کردن آن از واژه”اسلامی” استفاده می‌کنند

رافائل سانتسیو (به ایتالیایی: Raffaello Sanzio) (6آوریل 1483 میلادی - 6 آوریل 1520 میلادی) که بیشتر با اسم کوچکش رافائل شناخته می‌شود، نقاش و معمار ایتالیایی دوران اوج رنسانس است. وی به همراه لئوناردو داوینچی و میکل آنژ سه‌گانه استادان بزرگ دوران خود را تشکیل داده‌است.

رافائل هنرمند پرکاری بود که کارگاه بزرگی را مدیریت می‌کرد و علی‌رغم مرگ زودهنگامش در ۳۷ سالگی، امروزه تعداد فراوانی از آثارش برجای مانده‌است. از آن زمره می‌توان به دیوارنگاره‌های اتاق های رافایل در واتیکان اشاره نمود که اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین اثر در طول عمر هنری وی بود علی‌رغم آن‌که در زمان مرگش ناتمام باقی ماند. پس از سال‌های ابتدایی زندگی در رم اکثر آثار رافائل توسط خود وی طراحی و به طور گسترده در کارگاهش خلق می‌شدند که این خود با افت قابل ملاحظه‌ای در کیفیت همراه بود. رافائل در طول حیات، نقاش بسیار تاثیرگذاری بود اگرچه در خارج از رم او را اغلب با آثار مشترکش می‌شناختند. پس از مرگ رافائل، تاثیر رقیب بزرگش میکل آنژ بر هنر اروپا تا قرن‌های هفدهم و هجدهم میلادی فراگیر بود، هنگامی که کیفیت هارمونیک و یک‌دست آثار رافائل بار دیگر به عنوان سبکی برتر مورد توجه قرار گرفت.

پل آبکار در سال 1287 شمسی در یک خانواده نسبتاً مرفه دیده به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان سن لویی تهران گذراند و در سال 1304 برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. دیپلم متوسطه خود را در سال 1929 میلادی     ( 1308 ) از دبیرستان اورلئان فرانسه گرفت و در همان سال در دانشگاه سن لوک بروکسل در رشته معماری به تحصیل مشغول شد. دوره تحصیل هفت سال طول کشید و در طول آن دوره های شبانه مجسمه سازی، مقاومت مصالح، دکوراسیون و منبت کاری را نیز طی کرد.

تهرانی در سال ۱۹۵۴ در تهران متولد شد. مدت شش سال در ایران زندگی کرد و در سال ۱۹۶۰ به همراه خانواده‌اش به آلمان رفت. پس از گذراندن دوران دبیرستان، در سال ۱۹۷۷ تحصیلات خود را در رشته معماری در دانشگاه صنعتی (براونشوایک) آغاز و تا سال ۱۹۸۴ در این رشته به تحصیل پرداخت. پس از آن مدتی در مدرسه‌ عالی (آخن) تدریس کرد و همزمان روی پروژه‌های معماری کار می‌کرد. او استعداد و خلاقیت فراوانی در این رشته از خود نشان می‌داد. در سال ۱۹۹۱ همراه با دو تن از معماران خبره آلمانی به نام (جینز بوت) و (کایریشتر) دفتر معماری (BRT) را در هامبورگ تاسیس کردند که امروزه با ۱۰۴ کارمند، به عنوان معروفترین و بهترین دفتر معماری در اروپا در حال فعالیت است. این دفتر در زمان تاسیس، فقط ده کارمند داشت. امروزه طرح‌ها و پروژه‌های بدیع و باشکوه تهرانی نه تنها در شهرهای آلمان از جمله مونیخ، کلن، فرانکفورت، هامبورگ، برلین و… بلکه در بسیاری از شهرهای توریستی دنیا از جمله دوبی، مسکو، استانبول، رم و… به چشم می‌‌خورد. کارهای او در سطح بین‌المللی، الگو و نمونه است. مردم آلمان به تهرانی علاقه زیادی دارند و برایش احترام زیادی قایل هستند.

 تادائو آندو

از مشخصات معماری آندو، استفاده بهینه از سیمان و طراحی فضاهای بشدت متخلخل است.تادائو آندو (به ژاپنی: 安藤忠雄 Andō Tadao) (اوساکا، ۱۳ سپتامبر ۱۹۴۱) معمار برجستهٔ ژاپنی است.

آندو معماری خودآموخته‌است . قبل از اینکه با جدیت به معماری روی آورد مدتی رانندهٔ کامیون و قبل از آن بوکسور بود.

زَها حَدید از معماران برجسته بریتانیایی (عراقی‌تبار) در سبک واسازی است.

در سال ۲۰۰۴ میلادی حدید نخستین زن بود که به دریافت جایزه معماری پریتزکِر نائل آمد.

زندگینامه

زها حدید ملیتی عراقی-بریتانیایی دارد و در تاریخ ۳۱ اکتبر ۱۹۵۰ در بغداد به دنیا آمد. مدرک ریاضیات خود را از دانشگاه آمریکایی بیروت اخذ کرد و سپس برای تحصیل در مدرسه معماری لندن (AA) راهی لندن شد. او بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه با استاد اسبق خویش رم کولهاس در دفتر معماری «OMA» به کار مشغول شد و در سال ۱۹۷۷ عضوی از آن شد. در سال ۱۹۸۰ دفتر مستقل خود را در لندن ایجاد کرد و در همان سال‌ها در مدرسه معماری (AA) به تدریس مشغول بود.

برخی پروژه‌های معماری

• مرکز مگی در بیمارستان ویکتوریا (۲۰۰۶)، کرکالدی، اسکاتلند
• ایستگاه قطار سریع‌السیر ناپل (۲۰۰۶)، ناپل، ایتالیا
• ساختمان مرکزی ب‌ام‌و (۲۰۰۵)، لیپزیگ، آلمان
• ترن هوایی (۲۰۰۷) اینسبروک، اتریش
• مرکز علمی فائنو (۲۰۰۵)، وولفسبرگ، آلمان
• سکوی پرش اسکی برگیسل (۲۰۰۲)، اینسبروک، اتریش
• ایستگاه آتش نشانی ویترا (۱۹۹۴)، ویل ام راین، آلمان

معماران اهل ایران

 (1 شهریور تهران -)معمار و نقاش ایرانی، استاد معماری و رییس سابق دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.

کامران دیبا (طباطبایی) ( ۱۴ اسفند ۱۳۱۵) معمار معاصر، برنامه‌ریز شهری و نقاش ایرانی است.

پیشینه

دیبا در رشته معماری دانشگاه هوارد در شهر واشنگتن دی سی تحصیل کرد. در سال ۱۹۶۴ در این رشته فارغ‌التحصیل شد و پس از آن به مدت یک سال تحصیلات تکمیلی را در رشته جامعه‌شناسی ادامه داد.

محسن فروغی(۲۳ اردیبهشت ۱۲۸۶) درگذشت(۱۴ مهر ۱۳۶۲)

معمار ایرانی، استاد معماری و رییس سابق دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.

هوگو آلوار هنریک آلتو (به انگلیسی: Hugo Alvar Henrik Aalto) متولد ۱۸۹۸، بزرگترین معمار فنلان و از بنیانگذاران معماری مدرن بود.آلتو در ۱۹۷۶ در هلسینکی درگذشت.

در1916 به پلی تکنیک هلسینکی رفت و در 1921 فارغ التحصیل شد.از شاگردان آرماس لینگرن و لارس سونک بود

آلتو در ایران :

 پتر بهرنس (به آلمانی: Peter Behrens) متولد ۱۸۶۸ هام بورگ، معمار آلمانی بود. وی از متقدمین معماری مدرن محسوب می‌گردد. لودویگ میس فن در روهه، لوکوربوزیه، و والتر گروپیوس از شاگردان او بودند.

لودویگ میس فن در روهه (به آلمانی: Ludwig Mies van der Rohe) (۲۷ مارس ۱۸۸۶ - ۱۷ اوت ۱۹۶۹) معمار آلمانی-آمریکایی، و سومین مدیر باوهاوس از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۳ بود. همکاران، دانشجویان، نویسندگان و دیگران معمولاً او را توسط نام خانوادگی او یعنی میس مورد خطاب قرار می دادند.

معماری کانستراکتیویستی فرم از معماری مدرن است که در اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۲۰ میلادی و اوایل دهه ۳۰ شکوفا شد. این سبک معماری تکنولوژی پیشرفته و مهندسی را با اهداف آشکار ترکیب نموده‌است. اگر چه بعد‌ها به چندین شاخه رقیب تقسیم شد، امااین جنبش مولد بسیاری از پروژه‌های پیشگام بود و البته در سال ۱۹۳۲ محبوبیت خود را از دست داد. گرچه اثرات آن در تحولات بعدی در معماری مشخص شده‌اند

آدلف لوس (به آلمانی: Adolf Loos) معمار چکی‌الاصل اتریشی و از برجسته‌ترین نمایندگان معماری مدرن قرن بیستم است.

لوس پس از گذراندن دوره‌هایی در پلی‌تکنیک درسدن، در ۱۸۹۳ سفری طولانی به امریکا انجام داد و در آنجا آثار مکتب شیکاگو و نیز نمودهایی از جنبش هنر و فن را به چشم دید. در بازگشت به اروپا فعالیت حرفه‌ای خود را در وین آغاز کرد و آثاری پدید آورد که تجسم مادی و کامل نظریاتی بودند که او در نوشته‌هایش ارائه می‌داد. خانه‌هایی که او در دو دههٔ نخست سدهٔ بیستم می‌ساخت، در تضاد کامل با جریان یوگندشتیل قرار داشت و تجسم دقیق دیدگاه‌های نظری او بود که در مقالهٔ «معماری» در سال ۱۹۱۰ بیان شده بود. فضاهای داخلی پیراسته از جنس چوب و مرمر با نماهای بیرونی مکعبی‌شکل و اندودپوش، که هیچ تزئینی نداشتند، در تقابل قرار می‌گرفتند. در دههٔ ۱۹۲۰ او معمار ارشد شهر شد،       

لو کوربوزیه (به فرانسوی: Le Corbusier) با نام اصلی شارل ادوارد ژانره (به فرانسوی: Charles-Édouard Jeanneret-Gris) (زاده ۶ اکتبر ۱۸۸۷ - درگذشته ۲۷ اوت ۱۹۶۵) معمار، طراح، نویسنده و نقاش سوئیسی بود. وی به عنوان یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بین‌المللی مشهور است.